Η Μικρή Βενετία της Πελοποννήσου – Ο οικισμός με τα κανάλια και τα τεχνητά νησιά

 

Το πολυτελές Πόρτο Ύδρα χτίστηκε στη νότια Αργολίδα μόλις τη δεκαετία του 1970 με σκοπό να θυμίζει την εμβληματική πόλη της Ιταλίας.

Θα είναι σαν να είσαι σε νησί, αλλά στην πραγματικότητα δε θα είσαι. Θα βρίσκεσαι στην ηπειρωτική Ελλάδα, που η αλήθεια είναι ότι κρύβει ανεξάντλητους θησαυρούς για καλοκαιρινές εξορμήσεις, εκεί που σκάει το κύμα. Ένας τέτοιος θησαυρός είναι το Πόρτο Ύδρα. Βρίσκεται λίγες ώρες μακριά από την Αθήνα, στην Πελοπόννησο και καθόλου τυχαία δεν το αποκαλούν Μικρή Βενετία, ακόμα και Μαΐάμι της Ελλάδας.

Ωστόσο, ο πρώτος ίσως να είναι και ο πιο κατάλληλος χαρακτηρισμός. Αρκεί να κοιτάξεις από ψηλά για να καταλάβεις το «γιατί».

Μία ξεχωριστή γωνιά του Αργοσαρωνικού

Το Πόρτο Ύδρα είναι ένας παραθαλάσσιος οικισμός στη νότια ακτή της Αργολίδας, στην ευρύτερη περιοχή που ξεκινά από τον Γαλατά και τελειώνει στο Πόρτο Χέλι, πολύ κοντά στο χωριό Πλέπι, σε απόσταση περίπου 10 χιλιομέτρων από την Ερμιόνη.

Βλέπει στο μπλε του Αιγαίου και στους πέτρινους όγκους της κοσμοπολίτικης Ύδρας, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι, καθώς και στη γοητευτική πόλη του νησιού των Σπετσών και της απέριττης Δοκού.

Δεν πρόκειται για έναν οικισμό με μακρά ιστορία, αλλά για ένα σύγχρονο δημιούργημα, που ξεκίνησε να οικοδομείται στα 70s, με πρωτοβουλία του επιχειρηματία Νίκου Κωνσταντινίδη, που είχε ήδη δημιουργήσει το Hydra Beach το 1965, από τα διασημότερα πεντάστερα ξενοδοχεία της Ερμιόνης και αργότερα, άνοιξε ένα επίσης γνωστό ξενοδοχείο, το Porto Hydra.

Ο Κωνσταντινίδης αγόρασε το παραλιακό τμήμα της ακατοίκητης τότε παραθαλάσσιας περιοχής που άνηκε στο κτήμα Πλέπι, όταν η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή αποφάσισε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 την απαλλοτρίωση μεγάλου μέρους της, ώστε να διατεθεί για τις ανάγκες των τοπικών κτηνοτρόφων. Η γη που περίσσεψε ουσιαστικά από τους κτηνοτρόφους περιήλθε στην κατοχή του.

Εκτός όμως από την κατασκευή των δύο ξενοδοχείων, στο μυαλό του είχε μία ολική αναδιαμόρφωση της περιοχής. Ήθελε να ιδρύσει έναν οικισμό που όμοιό του σπάνια συναντάμε στην Ελλάδα, βασισμένος μάλιστα σε περιβαλλοντικά κριτήρια πρωτοπόρα για εκείνη την εποχή, διατηρώντας σύμφωνα με τους ντόπιους αναλλοίωτο το φυσικό τοπίο.

Κανάλια, τεχνητά νησιά, βίλες

Ο Κωνσταντινίδης λοιπόν ήταν εκείνος που έφτιαξε τον παραδεισένιο οικισμό του Πόρτο Ύδρα, όπως είναι σήμερα και θυμίζει μία ελληνική Μικρή Βενετία.

Κατασκεύασε ένα σύστημα πλωτών καναλιών με κρυστάλλινα νερά σε μήκος 3,5 χιλιομέτρων σε ένα καταπράσινο σκηνικό με δέντρα και λουλούδια. Κάπως έτσι, «γεννήθηκαν» δύο τεχνητά νησιά, που συνδέονται με τη στεριά αλλά και μεταξύ τους με τοξωτές γέφυρες.

Η δόμηση του οικισμού ολοκληρώθηκε το 2005 και μέχρι σήμερα, απαριθμεί περίπου 300 βίλες, προσβάσιμες με σκάφος (δεν επιτρέπονται αυτοκίνητα και μηχανές) και σε απόσταση αναπνοής από τις δυο πολύ όμορφες παραλίες, τη Δυτική και την Ανατολική.

Όσον αφορά τώρα την ονομασία του, υπάρχει το εξής μπέρδεμα. Όταν πρωτοσυγκροτήθηκε το 1970, ο οικισμός ονομάστηκε Πόρτο Ύδρα λόγω του ομώνυμου ξενοδοχείου. Ένα χρόνο αργότερα, αναγνωρίστηκε με την επίσημη ονομασία Ακτή Ύδρας (έτσι για παράδειγμα θα τον συναντήσεις στη wikipedia). Ωστόσο, αυτή που έχει επικρατήσει διαχρονικά είναι εκείνη του Πόρτο Ύδρα.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ο οικισμός έχει μόλις 7 μόνιμους κατοίκους, πέρα από τους εκατοντάδες παραθεριστές. Φυλάσσεται σε 24ωρη βάση όλο τον χρόνο από ιδιωτική εταιρεία και υπεύθυνο σχετικά με τα κοινόχρηστα, τη συντήρηση, την ασφάλεια και τα λοιπά θέματα του οικισμού είναι ένα Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο ψηφίζεται κάθε χρόνο αποκλειστικά από τους κατοίκους του Πόρτο Ύδρα.