Χτισμένο σε μια απότομη πλαγιά σε υψόμετρο 966 μέτρων, το χωριό αναπτύσσεται γύρω από τον δρόμο Τρίπολης – Πύργου. Ο μεγάλος κεντρικός δρόμος πάει παράλληλα με την κλίση της πλαγιάς και όλο το χωριό είναι αμφιθεατρικά χτισμένο σε μεγάλη ανηφοριά. Αυτός ο κεντρικός δρόμος που χωρίζει το χωριό στα δύο είναι στην ουσία η εθνική οδός Τρίπολης – Πύργου.
Όλοι οι άλλοι δρόμοι του χωριού και τα μονοπάτια είναι ανηφοριές και κατηφοριές. Ο οικισμός έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός αφού είναι γεμάτος με πέτρινα αρχοντικά. Και αυτό οφείλεται στους ντόπιους μάστορες, οι οποίοι κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα εξελίχτηκαν σε φημισμένους χτίστες και μάλλον μετακινούνταν σε όλη την Πελοπόννησο κατασκευάζοντας σπίτια, σχολεία και άλλα.
Οι Λαγκαδινοί μάστορες είχαν γίνει περιζήτητοι και το χωριό πέρασε μια περίοδο μεγάλης ευημερίας και μάλιστα προς τα τέλη του 19ου αιώνα έφτασε να αριθμεί 7.000 κατοίκους. Μετά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, η τέχνη του κτισίματος με πέτρα άρχισε να αντικαθίσταται από άλλες μεθόδους και η οικονομική ανάπτυξη του χωριού να παρακμάζει. Πολλοί από τους κατοίκους μετανάστευσαν σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού και ο πληθυσμός μειώθηκε.
Στην είσοδο του χωριού θα δείτε το Μνημείο του Λαγκαδινού κτίστη που τιμά την ιστορία και την τέχνη των μαστόρων του χωριού. Εξαιρετικό δείγμα αυτής της αρχιτεκτονικής είναι και το Γυμνάσιο του χωριού, κτισμένο το 1868, το οποίο έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο ιστορικό μνημείο.
Σε κοντινή απόσταση από τα Λαγκάδια, περίπου 22 χιλιόμετρα, βρίσκεται η τεχνητή λίμνη Λάδωνα, η οποία δημιουργήθηκε το 1956 με την κατασκευή υδροηλεκτρικού φράγματος στα νερά του ποταμού Λάδωνα. Το φράγμα βρίσκεται στη δυτική πλευρά της λίμνης, ενώ στην άλλη πλευρά θα δείτε το Γεφύρι της Κυράς, μια τοξωτή γέφυρα, χτισμένη τον 13ο αιώνα. Το γεφύρι τον χειμώνα καλύπτεται από τα νερά της λίμνης και είναι ορατό μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες.
Υπάρχουν διάφοροι θρύλοι για την ίδρυση των Λαγκαδίων. Ένας από αυτούς αναφέρει ότι κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας (αρχές 13ου αι.) οι τεχνίτες που ανέλαβαν το χτίσιμο του κάστρου της Άκοβας, κατοίκησαν τη σημερινή περιοχή των Λαγκαδίων, όπου συνέχισαν να ασκούν από γενιά σε γενιά την τέχνη του χτίστη. Η θεωρία αυτή δεν είναι γενικά αποδεκτή λόγω της σχετικά μεγάλης απόστασης των δύο τοποθεσιών.[4]
Άλλη εκδοχή προέρχεται από τους Δεληγιανναίους, γνωστούς κοτζαμπάσηδες της περιοχής. Σύμφωνα με αυτήν, ένας πρόγονός τους ονόματι Πέτρος Λίτινος, υπήρξε γραμματέας του Αϊδίν Αγά κατά την κατάληψη της Πελοποννήσου από τον Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή. Για τις υπηρεσίες του έλαβε γαίες στην περιοχή της Γορτυνίας, όπου και κατοίκησε. Ο απόγονός του, ιερέας Ιωάννης Λίτινος θεωρείται συνοικιστής της Άνω Γειτονιάς των Λαγκαδίων.[5][6]
Άλλη άποψη είναι ότι το χωριό δημιουργήθηκε πιθανότατα γύρω στο 1500 από τη συνένωση μικρών οικισμών της περιοχής με βασικότερους τους οικισμούς Κρέσπη και Δραΐνα, που βρίσκονται σήμερα εντός των ορίων του χωριού. Το χωριό (ή ένα μέρος αυτού) αναφέρεται για πρώτη ίσως φορά με το όνομα «Λαγκάδια» σε Οθωμανικό κατάστιχο του 1570, όπου φαίνεται να έχει 46 σπίτια. Στο ίδιο κατάστιχο σημειώνεται και η Δραΐνα ως ανεξάρτητος οικισμός με 44 σπίτια.[7] Στα 1698-1699 προστίθενται οι 8 οικογένειες του γειτονικού οικισμού Αρβίτσα (Άρβιτσα) που ανεβάζουν τον πληθυσμό των Λαγκαδίων στα 207 άτομα κατά την απογραφή του 1700.[8]
Hello, my name is 21century. I'm a 50 year old self-employed in Peloponnisos island.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου