Κατρακυλά επικίνδυνα η αξιοπιστία της Χώρας μας

Γράφει: Η Αντωνία Μπούζα 

Βασικό γνώρισμα ενός «κανονικού» κράτους που θέλει να σταθεί αξιοπρεπώς μέσα στη διεθνή κοινότητα κρατών να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και να μπορεί να διαδραματίσει στοιχειωδώς  κάποιο  ρόλο στην ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή των Βαλκανίων, είναι η αξιοπιστία, η σοβαρότητα, η συνέπεια  και η διάθεσή του να διορθώσει χρόνιες αδυναμίες.

Αντί αυτού στην Ελλάδα σήμερα, βιώνουμε την πολιτική  μίας κυβερνητικής πλειοψηφίας, που μοναδικό της μέλημα είναι η εγκαθίδρυση μίας κομματικής μηχανής με πρόδηλο σκοπό, κάτι που αποτελεί καταστροφική πρακτική για την κοινωνική συνοχή και τη χειμαζόμενη οικονομία μας.

Αναξιοπιστία, διγλωσσία, ανικανότητα στη διαχείριση των μεγάλων ζητημάτων που αφορούν την εικόνα μας στο εξωτερικό και τραγικές συμπεριφορές του γόνατου σε ότι έχει να κάνει με την εσωτερική πολιτική, αφορούσα τα φορολογικά, αναπτυξιακά, πολιτιστικά, περιβαλλοντικά ζητήματα, αλλά και σε ευαίσθητους τομείς, όπως τα εθνικά θέματα και το μεταναστευτικό.

Ο αρνητισμός που εκπέμπει διεθνώς η αδυναμία μας να εφαρμόσουμε στοιχειωδώς όσα έχουμε δεσμευτεί, η αποτυχία σε όλους τους κρίσιμους στόχους που έχουμε θέσει, οι συνεχείς εναλλαγές θέσεων, αλλά και η αλλοπρόσαλλη πολιτική στο εσωτερικό της Χώρας που βρίθει αναξιοπιστίας, οδηγεί σε έντονη καχυποψία και δυσπιστία.

Το να πετύχει η Χώρα μας να σταθεί στα πόδια της είναι ευχή όλων των υγιώς σκεπτόμενων Ελλήνων.

Όταν όμως  από ανικανότητα, έχεις απολέσει  ευρωπαϊκά κονδύλια για το μεταναστευτικό   κι έχεις επιτρέψει να διαχειρίζονται πάνω από 190.000.000

ευρώ, αμφιλεγόμενες οργανώσεις που δεν σέβονται ούτε καν το Ελληνικό δίκαιο, δημιουργώντας συνθήκες ανομίας και φρικτών συνθηκών διαβίωσης στους καταυλισμούς των μεταναστών που μας εκθέτουν διεθνώς, επιβάλλεται να παραδεχτείς τουλάχιστον την αποτυχία σου και όχι να την εμφανίζεις ως επιτυχία.

Όταν δεν ακολουθείς μία παγιωμένη τακτική σε ζητήματα φορολογικά, αλλάζεις κάθε λίγο διαδικασίες, ωθείς έμμεσα ακόμη και τους συνεπείς Έλληνες φορολογούμενους σε σκέψεις αποφυγής πληρωμής των υποχρεώσεών  τους.

Τη μία στιγμή στους εκπρόθεσμους υποβολής δήλωσης εισοδήματος  ορίζεις ποινή, μετά επιτρέπεις διακανονισμό και στο τέλος  υπό κάποιες προϋποθέσεις, δέχεσαι εκπρόθεσμες δηλώσεις. Με συνεχή, νέα δυσβάστακτα φορολογικά μέτρα απευθύνεσαι μονίμως στους συνεπείς δηλ. έμμεσα τους τιμωρείς ίσως γιατί δούλεψαν στη ζωή τους και απέδωσαν φόρους, απέκτησαν κάποια περιουσία και με πολιτικές που εφαρμόζεις επιχειρείς να τους περιθωριοποιήσεις απόλυτα, με οριζόντιους τρόπους αντιμετώπισης .

Με πρωτοφανή σκληρή φορολογία, κρατήσεις, αλχημείες για επιπλέον φορολόγηση και μειώσεις στο εισόδημά τους, τους  γονατίζεις και επενδύεις  τελικά, σε όσους δεν μπορούν να στηρίξουν την προσπάθεια ανάκαμψης της Χώρας, μόνο και μόνο επειδή ανήκουν στην εκλογική σου πελατεία.

Μπορεί π.χ. το σκεπτικό του κοινωνικού επιδόματος αλληλεγγύης να είναι σωστό για να ενισχυθούν οι αδύναμοι οικονομικά, αλλά επί της ουσίας έχουμε αναρωτηθεί ποιοί το λαμβάνουν; Οι βιαίως απωλέσαντες το εισόδημά τους εργαζόμενοι και ελεύθεροι επαγγελματίες που  μέχρι χθες πλήρωναν εισφορές, φόρους κλπ ή κυρίως αλλοδαποί και ανήκοντες σε ευάλωτες κοινωνικά ομάδες π.χ. αθίγγανοι κ.α., που όντας  εξ ΄αρχής περιθωριοποιημένοι  αφού δεν εφαρμόστηκε διαχρονικά κάποια ουσιαστική πολιτική ενσωμάτωσής τους στην κοινωνία , στρέφονται κατά της ζωής και της περιουσίας των υπολοίπων Ελλήνων, δημιουργώντας συγχρόνως αισθήματα ανασφάλειας και φόβου κυρίως στην ύπαιθρο;

Ο φαύλος κύκλος  απραξίας, ανικανότητας, κομματισμού, ιδεολογικών εμμονών κυρίως απέναντι στην επιχειρηματικότητα και σε όποιον «τολμηρό» σκέφτεται να επενδύσει, αντέχοντας την εχθρότητα και τον κομπλεξισμό και φυσικά, απόλυτης ασφυξίας στη στοιχειώδη διαβίωση των Ελλήνων που βρίσκονται στα πρόθυρα ολοκληρωτικής κατάρρευσης, πρέπει να σταματήσει.

Επιβάλλεται να κυβερνηθεί επιτέλους η  Χώρα με σοβαρότητα, σχέδιο, στήριξη της επιχειρηματικότητας και των υγιών αναπτυξιακών μας πλεονεκτημάτων και φυσικά να υπάρξει ανάκτηση της αξιοπιστίας μας τόσο στο εσωτερικό , όσο και στο εξωτερικό, διότι τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα για όλους μας.-