ΟΙ ΑΛΠΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ ΜΕ 5 ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΧΩΡΙΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ

 Με ύψος 2.405 μ. είναι το ψηλότερο βουνό της Πελοποννήσου και για αυτό είναι γνωστό με το παρατσούκλι ο «Τρούλος του Μοριά». Η κορυφή του λέγεται Αγιολιάς ή Προφήτης Ηλίας και πήρε το όνομά της από το ομώνυμο πετρόχτιστο εκκλησάκι που βρίσκεται εκεί στο οποίο σχεδόν κάθε χρόνο τελείται λειτουργία στη χάρη του Αγίου.

Στα χαμηλά, ο Ταϋγετος, είναι στρωμένος κυρίως με θάμνους αλλά όσο το υψόμετρο ανεβαίνει το τοπίο γίνεται πιο δασώδες και τα σχίνα και οι γκοριτσιές δίνουν τη θέση τους στα έλατα, τους κέδρους και τα μαυρόπευκα, αυτά μέχρι περίπου τα 2.000 μέτρα.

Από εκεί και πάνω το τοπίο είναι αλπικό με γκρίζα πέτρα, βράχους και χαμηλή βλάστηση. Στον Ταΰγετο η ομορφιά είναι πιο άγρια, συγκριτικά με τον γειτονικό Πάρνωνα, με πολλά φαράγγια και χαράδρες, με πιο γνωστές αυτές του του Ριντόμου, της Κοσκάρακας, του Βυρού και της Λαγκάδας. Στις απότομες πλαγιές του είναι σκαρφαλωμένα όμορφα χωριά αλλά και δύσβατα μονοπάτια. Δεν είναι εύκολη υπόθεση φτάσεις στην κορυφή του, θέλει αντοχές και κατάλληλο εξοπλισμό και σίγουρα είναι μια διαδρομή που καλό είναι να μην την κάνετε μόνοι σας αλλά να έχετε μαζί σας κάποιον που ξέρει τα δύσκολα κομμάτια και τις παγίδες του όμορφου κατά τα άλλα ορειβατικού μονοπατιού.

Μυστράς

Η πρώτη περιοχή που πρέπει να επισκεφθείτε, εάν δεν το έχετε ήδη κάνει, είναι η καστροπολιτεία του Μυστρά, μια από τις σημαντικότερες υστεροβυζαντινές πόλεις που διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση και είναι απλά συγκλονιστική.

Μυστράς/ Photo: Shutterstock

Το 1204 μετά την ΄Δ Σταυροφορία η Πελοπόννησος παραχωρείται στους Φράγκους και συγκεκριμένα στην οικογένεια των Βιλλεαρδουίνων, η οποία ιδρύει το Πριγκιπάτο της Αχαΐας και λίγα χρόνια μετά χτίζει το κάστρο του Μυζηθρά στην κορυφή του ομώνυμου λόφου στρατηγικής σημασίας. Όταν στη μάχη της Πελαγονίας ο Φράγκος πρίγκιπας πιάνεται αιχμάλωτος, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου ζητά ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωσή του την παράδοση των κάστρων της Μονεμβασίας, της Μαΐνης και του Μυζηθρά. Μέσα στο χρόνο η οχυρή θέση του λόφου προσελκύει πλήθος Λακεδαιμόνιων ως χώρο κατοίκησης γεγονός που θα συμβάλλει σημαντικά στην εξέλιξη του Μυστρά ως το σημαντικότερο αστικό κέντρο της περιοχής. Εντός του οχυρωμένου οικισμού βρίσκονται το μεσαιωνικό κάστρο, παλάτια, μονές, πανέμορφες εκκλησίες όπως αυτές του Αγίου Δημητρίου του 1270, της Παντάνασσας του 1428, της Περίβλεπτου στα τέλη του 14ου αι. και πολλές ακόμα. Στο χώρο λειτουργεί και μικρό μουσείο.

Λογκανίκος

Είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά του Ταϋγέτου και βρίσκεται σε υψόμετρο 770 μ. Η ιστορία του είναι μεγάλη και πάει πίσω στην Ύστερη εποχή του Χαλκού όπως αποδεικνύουν τα αρχαία ερείπια στην περιοχή ενώ και η βυζαντινή της παράδοση είναι εξίσου μεγάλη, αν σκεφτείτε ότι παρά το μέγεθός του έχει εφτά βυζαντινές εκκλησίες όπως ο Άι-Γιώργης χτισμένος το 1375 αλλά και η Ανάληψη με το μισογκρεμισμένο βυζαντινό Πυργόσπιτο στο πλάι. Σε έναν απόκρημνο λόφο του χωριού σώζεται μικρό μέρος και ενός κάστρου, που πιθανότατα χτίστηκε την εποχή του Βυζαντίου από το Δεσποτάτο του Μυστρά τον 13ο με 14ο αι., μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι ανήκε στους Φράγκους και στη συνέχεια πέρασε στους Βυζαντινούς όπως και να έχει δεν παύει να αποτελεί ένα σύμβολο του Λογκανίκου που μαρτυρά την ιστορία του. Σπίτια από πέτρα, βρύσες και νερόμυλοι δεν λείπουν από το χωριό όπως επίσης οι κουμαριές, τα μαυρόπευκα, τα έλατα και φυσικά όμορφη θέα.

Άρνα

Η Άρνα είναι ένα μικρό χωριό στη σκιά του Ταϋγέτου στα 700 μ. υψόμετρο, γύρω γύρω από το χωριό η φύση είναι πλούσια, μηλιές, καστανιές και καρυδιές δίνουν δυνατά το παρών. Στην πλατεία ο γεροπλάτανος, τεράστιος στέκει εκεί αιώνες τώρα και έχει δει πανηγύρια να τελειώνουν με το χάραμα της μέρας και γιορτές με τους χορούς να διαδέχονται ο ένας τον άλλο. Τα τρεχούμενα νερά, τα όμορφα πέτρινα σπίτια και τα καφενεδάκια δημιουργούν ένα υπέροχο σκηνικό που αξίζει την επίσκεψή σας. Από το χωριό περνά και το σηματοδοτημένο μονοπάτι (Ε4) που πάει προς το δάσος της Βασιλικής, με τα ψηλά έλατα πάνω στις πέτρες και στα βράχια και το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου στα 1490 μ. υψόμετρο ενώ μέχρι εκεί, γεφύρια, παλιοί νερόμυλοι και άγρια πλούσια βλάστηση συντροφεύουν το μονοπάτι. Οπότε σε κάθε περίπτωση πάρτε μαζί σας και τα ορειβατικά σας παπούτσια και τον ανάλογο ρουχισμό.

Παρόρι – Παναγιά Ζαγούνα – Μονή Φανερωμένης

Μια όμορφη διαδρομή είναι αυτή από το χωριό Παρόρι προς τη Μονή Φανερωμένης. Το Παρόρι βρίσκεται λίγο έξω από τη Σπάρτη και φτάνετε μέχρι εκεί από καλό δρόμο. Το μονοπάτι που ξεκινάει από το χωριό είναι λιθόστρωτο, σηματοδοτημένο και αρκετά ανηφορικό αλλά σε γενικές γραμμές βατό και περνάει μέσα από όμορφη φύση. Η πρώτη σας στάση θα είναι αυτή στην Παναγιά τη Ζαγούνα, το μικρό εκκλησάκι που βρίσκεται χτισμένο στην είσοδο μιας σπηλιάς και είναι πραγματικά πανέμορφο, όπως και η θέα από το σημείο. Μέσα από ελαιώνες και υπέροχη φύση θα φτάσετε στο Μοναστήρι της Φανερωμένης. Μπορείτε εναλλακτικά να κάνετε τη διαδρομή Παρόρι – Παναγιά Λαγκαδιώτισσα – Μονή Φανερωμένης, παίρνοντας το ανηφορικό μονοπάτι από τις πηγές του χωριού προς το φαράγγι της Λαγκάδας, και εδώ η φύση είναι μαγευτική, ενώ το σπηλαιοεκκλησάκι της Λαγκαδιώτισσας είναι μοναδικό και εύκολα προσβάσιμο, ακολουθώντας στη συνέχεια το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 φτάνετε στην Φανερωμένη.

Πολυάραβος

Πρόκειται για έναν ερειπωμένο ορεινό οχυρό οικισμό στα 840 μ. υψόμετρο στην πλαγιά του Ζήζιαλη, ένα από τα βουνά του Ταϋγέτου. Εδώ είναι που οι Μανιάτες νίκησαν τον Ιμπραήμ το 1826 ο οποίος μετά την ήττα του εγκατέλειψε την προσπάθεια να υποτάξει τη Μάνη. Τα σπίτια, χτισμένα κυρίως πάνω στα βράχια, είναι πέτρινα και «βαριά» με τοίχους παχείς ενώ ορισμένα διαθέτουν επάλξεις ή τυφεκήθρες και οι στέγες είναι καλυμμένες με πλάκες καθώς το κεραμίδι ήταν υλικό πολύ ελαφρύ για το χωριό και το παρέσερνε ο άνεμος. Στο λόφο του χωριού είναι ο Άγιος Κωνσταντίνος ο οποίος σώζεται σε σχετικά καλή κατάσταση, έχει χτιστό τέμπλο και υπολογίζεται ότι ανεγέρθηκε στα τέλη του 19ου αι. με βασικό υλικό την πέτρα της περιοχής με την οποία είναι άλλωστε χτισμένα και τα σπίτια του χωριού. Εντυπωσιακή είναι και η μεγάλη καμπάνα του με τις ανάγλυφες παραστάσεις. Στον Πολυάραβο θα φτάσετε από το Σιδηρόκαστρο μέσω του δρόμου που ανεβαίνει στη Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου λίγο μετά αφήνετε το αυτοκίνητο και κάνετε μια μικρή προσεκτική πεζοπορία για να προσεγγίσετε τον οικισμό που έχει όμορφη θέα προς τις γύρω βουνοκορφές. Αν ο καιρός το επιτρέπει στήστε και ένα μικρό πικ νικ στη βρύση του χωριού.