Το χαρισματικό νησί της “σοφίας” στην Πελοπόννησο διαθέτει μία μόνο παραλία

 

Σαπιέντζα στα λατινικά σημαίνει σοφία και στην πορεία των αιώνων πήρε και την έννοια της σύνεσης, της προσοχής. Με αυτές τις τρεις λέξεις κατά νου έπρεπε να κάνουν οι ναυτικοί τη διαδρομή κάτω από τη Μεθώνη.

Για αρκετούς αιώνες δεν υπήρχε προσοχή και σοφία στα, εμπορικά κυρίως, ταξίδια, με αποτέλεσμα η θαλάσσια περιοχή νότια της Μεθώνης να έχει πολλά αρχαία ναυάγια, κάτι που μετέτρεψε τη Σαπιέντζα σε νησί με μπόλικη ιστορία από πίσω του.

Καταρχάς, ποιος θα περίμενε πως ένα νησί με σχεδόν μηδενικό πληθυσμό – το 2001 είχαν καταγραφεί 7 κάτοικοι, όμως από τότε είτε πέθαναν είτε έφυγαν- μπορεί να διαδραματίσει ρόλο, να έχει αποτελέσει μέρος υπογραφής συνθήκης και να έχει γίνει διεκδικήσιμο από την Αγγλία…;

Η Σαπιέντζα είναι το δεύτερο μεγαλύτερο νησί των Μεσσηνιακών Οινουσσών, μετά τη Σχίζα, και είναι ένα μέρος που σε εμπνέει να…σοφιστείς. Διαθέτει αφθονία σε χλωρίδα, με ένα μεγάλο δάσος να καλύπτει το περισσότερο της επιφάνειας του, έχει βραχώδεις ακτές και διαθέτει μόλις μία παραλία.

Στο βόρειο τμήμα του νησιού βρίσκεται η Άμμος και, όπως η πλειονότητα της νότιας πελοποννησιακής ακτογραμμής, τα νερά της είναι από τα πιο κρυστάλλινα, πιο καθαρά και πιο εξωτικά που μπορείς να βρεις.

Είναι ακριβώς αυτή η μοναδικότητα και το γεγονός πως το νησί δεν είναι μπάτε σκύλοι αλέστε όλο το χρόνο, που έχει προσδώσει αυτή την ομορφιά στην Άμμο και δεν έχει επηρεάσει καθόλου το φυσικό τοπίο.

Η σύνδεση με τη φύση είναι από τα 1-2 βασικά  πράγματα που αναζητούν οι τουρίστες, ντόπιοι και μη, και στη Σαπιέντζα αυτό είναι αναπόφευκτο να το βρεις.

Εκτός από τη μεγάλη ποικιλία σε δέντρα, κυρίως αείφυλλων πλατύφυλλων, με τις πανάρχαιες κουμαριές ύψους 10-15 μέτρων να συνθέτουν το περίφημο κουμαρόδασος, η Σαπιέντζα έχει και μπόλικη πανίδα, όντας ένα από τα λίγα μέρη στην Ελλάδα με καθαρόαιμους πληθυσμούς κρητικού αίγαγρου.