ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ! « Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους »

7 Ιουνίου 1825… Η μάχη της Τραμπάλας ή Δραμπάλας !

 Η ελληνική επανάσταση καλά κρατεί και ο Σουλτάνος στην μεγάλη του προσπάθεια να την αποτρέψει καλεί από την Αίγυπτο τον γιό του Μεχμέτ Αλή και τον διάδοχο του Αιγυπτιακού θρόνου Ιμπραήμ. 
Σημαδιακή η χρονιά αυτή ,1825, και οι δύο δυνατοί άνδρες αποβιβάζονται  στην Πελοπόννησο. 
Ο Κολοκοτρώνης βρισκόταν ήδη στη φυλακή του Ναυπλίου, λόγω της προσπάθειας του στην περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, να αμβλύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στα ίδια στρατόπεδα των Ελλήνων. 
Ακολουθούν ένοπλες συγκρούσεις και ρήξεις και συλλαμβάνεται μαζί με τον γιό του τον Γενναίο.
 Όμως η Σφακτηρία και το Ναυαρίνο πέφτουν στα χέρια των Αιγυπτίων και τότε τον βγάζουν από την φυλακή για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
 Θα αποφασίσει να χτυπήσει τον Ιμπραήμ στο ύψωμα με την  ονομασία « Τραμπάλα» οργανώνοντας συγχρόνως όλους τους Έλληνες για την μάχη που θα ακολουθήσει .
 Σ΄ αυτήν την « σύναξη » ήταν παρόντες οι
 : Γιατράκος, Κανέλλος Δεληγιάννης, Γενναίος Κολοκοτρώνης, Πλαπούτας, Κ. Μαυρομιχάλης, Τσώκρης και Κολιός Μπακόπουλος .
Μαζί με άλλους Τριπολιτσιώτες θα ΄ταν περίπου 8000 ψυχές. 
Το σχέδιο του προέβλεπε χτύπημα των Τούρκων στα περάσματα και αν κυκλώνονταν τα οχυρά θα έκανε  νυχτερινή απαγκίστρωση και ανασύνταξη στο δάσος του Ίσαρι, έτσι ώστε το  αριθμητικό πλεονέκτημα του Ιμπραήμ να χανόταν. 
Λένε πως εκείνη τη νύχτα της 6ης Ιουνίου του 1825 είχαν ανοίξει οι ουρανοί κι έβρεχε ασταμάτητα. 
Η καταχνιά και η ομίχλη εμπόδιζε την ορατότητα και οι Τούρκοι με τους Έλληνες έγιναν ένα. 
 Ακολούθησε πανικός και το μόνο που προσπαθούσε ο καθένας ήταν να διαφύγει από το δάσος .
 Ήταν τότε που υπό το φόβο της διάλυσης ακούστηκε η περίφημη φράση του Κολοκοτρώνη  : « Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους »που θα μείνει στην ιστορία…
 Η Μάχη της Τραμπάλας στα υψώματα του χωρίου Ίσαρι της Μεγαλοπολης έμελλε να είναι η τελευταία πράξη στη ζωή του γενναίου αλλά άτυχου Οπλαρχηγού και στρατηγού Κολιού Μπακόπουλου.
 Στην προσπάθεια ενίσχυσης του ηθικού των στρατιωτών του ήρθε αντιμέτωπος με έναν από αυτούς από το χωριό του το  Βαλτετσινίκο, ο οποίος θύμωσε και τον σκότωσε πυροβολώντας τον 3 φορές . Ήταν ξημερώματα 7 Ιουνίου 1825. 
Ο χιλίαρχος Κωνσταντίνος Διαμαντόπουλος στα απομνημονεύματα του αναφέρει το τραγικό στιγμιότυπο της δολοφονίας ως εξής:
¨"Ηλθεν είδησις ότι ανεφάνησαν ιππείς του εχθρού εις τον κάμπον, ημείς δε ετράπημεν εις φυγήν, ο δε Κολιός εκ του Ντάρα κατά διαταγή του Γενναίου, (Κολοκοτρωνη), ηθέλησε να τους εμπολίση, ένας δε εκ των πολλών τον επυροβόλησε και μετ'ολίγας ημέρας απέθανε.''
 Ο πόλεμος συνεχίστηκε όλη την  ημέρα της 7ης  Ιουνίου . 
Ο Ιμπραήμ έστησε πυροβόλα στη θέση Μεσοβούνι για να μπορέσει να κάμψει την αντίσταση των Ελλήνων πού βρίσκονταν στις πλαγιές τού βουνού, ενώ το ιππικό του προέλασε στον κάμπο και έφτασε μέχρι το Λεοντάρι καίγοντας τα χωριά. 
Οι Γάλλοι πυροβολητές τοποθετούσαν στα πυροβόλα τους, βραδύκαυστες οβίδες οι οποίες με το φυτίλι πού διέθεταν, έσκαγαν με καθυστέρηση σκορπώντας το θάνατο στους ανήξερους από όπλα πυροβολικού Έλληνες. Αργότερα όμως, οι Έλληνες, όταν κατάλαβαν τη λειτουργία τους, έπαιρναν τις οβίδες και τις πετούσαν πίσω στους Αιγυπτίους πεζούς πού σκαρφάλωναν στις πλαγιές τού βουνού.
 Τελικά τη νύκτα ο Κολοκοτρώνης, ο οποίος βρισκόταν στα Γιαννοκάμαρα, άναψε φωτιές, δίνοντας το σύνθημα να υποχωρήσουν οι Έλληνες πού βρίσκονταν στο βουνό και να τραβήξουν στο χωριό Τουρκολέκα και από κει στο Ίσαρι. 
Πριν αποχωρήσουν οι Έλληνες, έθαψαν τούς νεκρούς, για τούς οποίους προσευχήθηκε ο παπα Δημήτρης από το Νιετέμπεη, πού πολεμούσε μαζί με τούς άνδρες τού Γενναίου Κολοκοτρώνη. 
Πολλοί Έλληνες, έπεσαν στους γκρεμούς μέσα στο σκοτάδι και σκοτώθηκαν. Στη μάχη της Δραμπάλας, έπεσαν 150 Έλληνες και 800 Τουρκοαιγύπτιοι, αλλά πλέον μετά από αυτή την ήττα άνοιγε ο δρόμος τού Ιμπραήμ για να πατήσει την Τριπολιτσά, και ενώ ο Κολοκοτρώνης, με τον γιό του Γενναίο, τον Δημήτρη Πλαπούτα, τον Κανέλλο Δεληγιάννη και τον Δημήτρη Παπατσώρη αποσύρθηκαν στην δυσπρόσιτη επαρχία της Καρύταινας, ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης με τούς Μανιάτες του κατευθύνθηκε στους Μύλους τού Ναυπλίου.

 ΠΗΓΕΣ
 Wikipedia.gr
 averoph.wordpress.com
 Aπομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως", Φώτιος Χρυσανθακόπουλος