Η Μιντιακή Παράγκα και η Βιασμένη Δημοκρατία

του Λευτέρη Μ. Καρχιμάκη
Θεμέλιος λίθος της Πλατωνικής φιλοσοφίας, είναι η έννοια της δικαιοσύνης. Η πλατωνική δικαιοσύνη βασιζόταν στην σκέψη ότι ο καθένας έπρεπε να πράττει αυτό για το οποίο ήταν πλασμένος και καταλλήλως εφοδιασμένος.Αν ο καθένας επιθυμεί να πολυπραγμωνεί θα επέλθει το χάος. Παρόλο που αυτή η άποψη επιδέχεται αντιρρήσεων, ίσως να ήταν σωτήρια όσων αφορά τα μίντια γενικότερα και τις σχέσεις διοικητικής και μιντιακής εξουσίας ειδικότερα. Πράγματι διαχρονικά η πληροφόρηση εξυπηρετούσε κατά περίπτωση πολιτικές σκοπιμότητες και ιδιοτελείς σκοπούς. Τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες στρατεύονται επιλεκτικά στις "αρχές" πρωτίστως των δικών τους συμφερόντων,επιχειρούν να ποδηγετήσουν την πολιτική και το πολιτικό σύστημα και χρησιμοποιούν την δύναμη του μέσου για να κατευθύνουν το λαό όπως το τσοπανόσκυλο το κοπάδι. Πλήθος προβάλλουν οι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι, έρμαια του δογματισμού και της αναπάντεχης εξουσίας που απέκτησαν. Αδιαφορούν για την δημοσιαγραφική δεοντολογία, λησμονούν τους αγώνες που δόθηκαν, το αίμα που χύθηκε, διαπλέκουν συνειδητά την είδηση και το προσωπικό σχόλιο ώστε η ενημέρωση να είναι "φιλτραρισμένη" από την προσωπική άποψη του πομπού και της ιδιοτέλειας που εξυπηρετεί.
Η πολυαναμενόμενη εξισορρόπηση των σχέσεων μεταξύ κράτους και ΜΜΕ, φυσικά δεν επέρχεται, απλώς η πλάστιγγα αρχίζει και γέρνει υπέρ των καναλαρχών και των εκδοτών. Οι τελευταίοι συνειδητoποιώντας την δύναμη τους ασκούν πίεση στην κυβερνητική εξουσία για να εξασφαλίσουν ευνοϊκές ρυθμίσεις υπέρ των συμφερόντων τους. Από την άλλη τα κόμματα ελλείψει ηγετικών προσωπικοτηήων αντί να συγκρουσθούν για να αποκαταστήσουν το απαραίτητο status quo ανάμεσα στις δύο εξουσίες ενδίδουν στις απαιτήσεις των μέσων. Τα ΜΜΕ κρατούν πια τον ταύρο της διοίκησης από τα κέρατα. Οι αναστολές και η υπηρεσία του κοινού συμφέροντος είναι άγνωστες λέξεις. Η επιλογή προβολής λαϊκιστών πολιτικών και ηγετών που με ευκολία ενδίδουν, η ανατροπή και η ανόρθωση κυβερνήσεων είναι η συνηθισμένη επιδίωξη , αρκεί να εξυπηρετούνται τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που συντηρούν την πλειονότητα των ΜΜΕ. Όσοι τολμούν να υπηρετήσουν τις αρχές τους ( και στους δύο κλάδους) είτε δέχονται έναν αλύπητο πόλεμο ο οποίος συνήθως τους εξοντώνει είτε απομονώνονται και απαξιώνονται ως οπισθοδρομικοί ουτοπιστές. Ο βιασμός της δημοκρατίας είναι γεγονός. Κυβερνούν όχι οι άριστοι αλλά οι αρεστοί, την ορθή σκέψη, την αλήθεια και την πειθώ έχουν αντικαταστήσει οι δημόσιες σχέσεις, η εκδούλευση και ο ραγιαδισμός του πολιτικού συστήματος απέναντι στα μέσα. Την όμορφη πρόσοψη της θεωρητικά αψεγάδιαστης δημοκρατίας μας έρχεται να καταστρέψει η κρίση που αποκαλύπτει την σαπίλα που κρυβόταν τόσο καιρό. Ο λαός δεν αποπροσανατολίζεται πια, με την παροχή προνομίων , δεν υπάρχει πια η δυνατότητα, ωστόσο τα ΜΜΕ ακόμα θεωρούνται ιερές αγελάδες τις οποίες κανείς δεν μπορεί να αγγίξει. Δανείζονται με ελάχιστες ή ανύπαρκτες εγγυήσεις, δίχως συγκεκριμένες θέσεις και ανάλογα αν θέλουν να ασκήσουν πίεση στην εκάστοτε κυβέρνηση ή να εξασφαλίσουν την παραμονή της κάνουν λόγο για ηθική ή πραγματισμό αντίστοιχα. Η κατάσταση, σήμερα είναι μάλλον ασταθής ο λαός έχει αρχίσει να αποστασιοποιήται τόσο από τα μέσα όσο και από ένα σαθρό πολιτικό κατεστημένο. Η κατάσταση είναι κρίσιμη όσο ποτέ ! Οι πολιτικές ηγεσίες πρέπει να προβούν σε γενναίες συγκρούσεις και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να αποκαταστήσουν τα κακώς κείμενα δεκαετιών. Ο κάθε δισταγμός μπορεί να αποβεί μοιραίος καθώς η εναλλακτική θα είναι οι παρακρατικές εξτρεμιστικές ομάδες και η απώλεια κεκτημένων αιώνων. Η δημοκρατία βιώνει την μεγαλύτερη απειλή από την ημέρα αποκατάστασης της. Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας...