Ποιον «θησαυρό» κρύβουν οι ελληνικές θάλασσες;

Ποιον «θησαυρό» κρύβουν οι ελληνικές θάλασσες;

Γράφει ο Κασσιανός Τζέλης

Τεράστια αποθέματα γλυκού νερού βρίσκονται κάτω απο τις ελληνικές… θάλασσες. Για «γαλάζιο χρυσό» κάνουν λόγο οι επιστήμονες του ΕΛΚΕΘΕ που θεωρούν οτι τα αποθέματα μπορούν να εξαλείψουν το ενδεχόμενο της λειψυδρίας για πάρα πολλές δεκαετίες, ίσως και αιώνες άλλα και να λύσουν ακόμα και το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, από την αξιοποίηση τους.

Τα αποθέματα του «γαλάζιου χρυσού» βρίσκονται στις περιοχές που ήταν ξηρά πριν απο δεκάδες χιλιάδες χρόνια, κατά την τελευταία εποχή των παγετώνων. Τότε ο χάρτης της Ελλάδας ήταν διαφορετικός καθώς η στάθμη της θάλασσας ήταν έως και 120 μέτρα κάτω απο την σημερινή ακτογραμμή κι είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία μεγάλων πεδιάδων που διέρρεαν μεγάλοι ποταμοί. Σε αυτές τις λεκάνες υπάρχουν σήμερα τα αποθέματα του «γαλάζιου χρυσού» και τα οποία μπορούν σχετικώς εύκολα να εξορυχτούν καθώς τα βάθη θεωρούνται μικρά, με κόστος μικρότερο των εξορύξεων πετρελαίου.

Αυτές οι λεκάνες είναι:

- ο Θερμαικός Κόλπος, τον οποίο διέρρεε ένα μεγάλο ποτάμι που συγκέντρωνε τα νερά των σημερινών ποταμών της Κεντρικής Μακεδονίας, του Αξιού, του Αλιάκμονα, του Λουδία και του Γαλλικού. Ο αρχαίος κάμπος έφτανε μέχρι το ύψος του Ποσειδίου της Κασσάνδρας, δυτικά του οποίου υπήρχε ένα τεράστιο δέλτα.

- ο Στρυμονικός κόλπος τον οποίο διέρρεε η αρχαία, υποθαλάσσια σήμερα, κοίτη του Στρυμόνα.

- το Θρακικό πέλαγος, το οποίο «ποτιζόταν» απο τα νερά του Νέστου και του Έβρου που ενωνόταν σε ένα μεγάλο δέλτα με την αρχαία πεδιάδα να φτάνει έως την Σαμοθράκη.

Αυτές ειναι και οι περιοχές όπου οι επιστήμονες εκτιμούν ότι βρίσκονται τα σημαντικότερα αποθέματα.

Μικρότερα αποθέματα ενδεχομένως να βρίσκονται στον Παγασητικό, στον Μαλιακό Κόλπο, στον βόρειο και νότιο Ευβοιικό, στον Σαρωνικό κόλπο, στον Πατραικό, στον Αμβρακικό άλλα και στις κεντρικές Κυκλάδες που κάποτε ήταν μια ενιαία μεγάλη νήσος.

Επιπλέον, αποθέματα βρίσκονται και στην ανατολική υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας στην οποία τα νησιά Λέσβος, Λήμνος, Χίος, Σάμος, Ικαρία και όλα τα Δωδεκάνησα δεν ήταν παρά κορυφές βουνών.