Το ταξίδι στην ορεινή Αρκαδία έχει εκπλήξεις και ανατροπές, αλλά την ίδια στιγμή ισορροπεί μυστηριωδώς σε ένα κράμα ηρεμίας και χαλάρωσης, γνώσης και εμπειρίας. Έχοντας επισκεφθεί αρκετούς οικισμούς, μιλώντας με ανθρώπους που έχουν κάτι ενδιαφέρον να μας πουν, και αφού διασχίσαμε ελατοδάση και ανεβήκαμε στις πλαγιές του Μαινάλου, φτάνουμε στα Μαγούλιανα.
Αποτελεί τον υψηλότερο κατοικήσιμο οικισμό της Πελοποννήσου, βρίσκεται στα 1365 μέτρα υψόμετρο και όπως θα δούμε και στη συνέχεια, αυτό δεν είναι το μοναδικό ενδιαφέρον στοιχείο του. Ξεκινήσαμε από τη Βυτίνα και χρειαστήκαμε σχεδόν δεκαπέντε λεπτά, μέχρι να φτάσουμε στην είσοδο του χωριού. Μία μεγάλη πινακίδα μας ενημερώνει για αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, και προχωρώντας, βλέπουμε τον οικισμό να αναπτύσσεται αμφιθεατρικά στην πλαγιά, ανάμεσα στα ελατοδάση του Μαινάλου. Συνεχίζουμε στον κεντρικό δρόμο που διασχίζει το χωριό, και φτάνουμε στην πλατεία με τον χαρακτηριστικό πλάτανο τεραστίων διαστάσεων, χαρακτηρισμένο μνημείο της φύσης, όπου σε κάποιο σημείο μάλιστα έχουν τοποθετήσει υποστηλώματα προκειμένου να τον συγκρατήσουν. Ο υπεραιωνόβιος αυτός πλάτανος, έχει ύψος 20 μέτρα, η περίμετρός του είναι 6,4 μέτρα, ενώ έχει διάμετρο 2 μέτρων. Πάνω στην πλατεία, δίπλα στον πλάτανο, βρίσκεται η προτομή του Α` υπασπιστή του Κολοκοτρώνη, του Φώτιου Χρυσανθόπουλου, γνωστού και ως Φωτάκου, ο οποίος γεννήθηκε εδώ το 1798.
Στη Μεγάλη Βρύση
Κατεβαίνουμε μερικά σκαλιά, και βρισκόμαστε στο χώρο κάτω από τον πλάτανο, εδώ που βρίσκεται η μεγάλη πέτρινη βρύση, με τις πέτρινες κρήνες και το κρυστάλλινο νερό που τρέχει ασταμάτητα. Εδώ ήταν το σημείο που πριν από αρκετές δεκαετίες, μαζεύονταν απ` όλο το χωριό και έπλεναν τα ρούχα τους, λέγοντας ταυτόχρονα τα νέα τους, τα μυστικά τους, λύνοντας τις απορίες τους.
Το Παλιό Δημοτικό Σχολείο
Κατεβαίνουμε λίγο παρακάτω και μαζί μας είναι ο πρόεδρος του χωριού, με τον οποίο μπαίνουμε στο παλιό δημοτικό σχολείο, το οποίο λειτουργούσε μέχρι το 1993. Σήμερα, έχει μετατραπεί σε λαογραφικό μουσείο, ενώ παράλληλα διατηρούνται τα βασικά στοιχεία της σχολικής αίθουσας. Η έδρα, ο πίνακας με τα ονόματα των τελευταίων μαθητών και της δασκάλας τους, το καμπανάκι και τα σχολικά βιβλία, φέρνουν στην επιφάνεια ωραίες αναμνήσεις. Παράλληλα, δεκάδες αντικείμενα από την καθημερινότητα, όπως αυτή ήταν πριν από αρκετά χρόνια, εργαλεία υλοτόμων, σιδεράδων, ξυλουργών, κεραμοποιών, εκτίθενται στο χώρο, καθώς και φωτογραφίες από το παρελθόν, που ψιθυρίζουν ιστορίες γεμάτες αλήθεια και συναισθήματα.
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο
Τελευταία μας στάση, αλλά ίσως και η πιο εντυπωσιακή είναι στην εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο κάτω μέρος του οικισμού, όπου την επισκεπτόμαστε μαζί με τον κ. Κανελλόπουλο, τον πρόεδρο του χωριού, αλλά και τον υπεύθυνο για τη λειτουργία της εκκλησίας, τον κ. Δημήτρη. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο της, αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα στην Ελλάδα, με το μήκος του να φτάνει τα 10 μέτρα και το ύψος του τα 4,7 μέτρα. Σκαλίστηκε πάνω σε τεράστιους κορμούς από καρυδιές που μεταφέρθηκαν εδώ με μουλάρια από τα Κρέστενα την περίοδο του 1840, όταν κατασκευάστηκε και ο ναός. Ο τεχνίτης Νίκος Μόσχος, καταγόταν από την Ήπειρο και έχει δημιουργήσει ανάγλυφες παραστάσεις που προέρχονται από την Παλαιά Διαθήκη. Ο ναός έχει κηρυχθεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο, ενώ στον προαύλιο χώρο βρίσκεται το καμπαναριό με τοξωτά ανοίγματα και μικρό τρούλο.
Στην Ταβέρνα Ιωσήφ
Είμαστε έτοιμοι να φύγουμε από το χωριό, κάνουμε ωστόσο μία μικρή στάση στην οικογενειακή ταβέρνα Ιωσήφ, που πλέον ανήκει στην τρίτη γενιά. Νόστιμα κρέατα, φρέσκιες σαλάτες, τοπικές πρώτες ύλες, δημιουργούν ένα σύνολο επιλογών με επίκεντρο τη νοστιμιά.
Hello, my name is 21century. I'm a 50 year old self-employed in Peloponnisos island.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου