ΤΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΠΟΥ ΕΡΙΖΟΥΝ ΕΜΙΡΗΔΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

 

Η υπόθεση βρίσκεται ήδη στα δικαστήρια, ανάμεσα στον εμίρη του Κατάρ κι έναν κάτοικο της περιοχής, που ισχυρίζονται ότι τους ανήκει

Σε μήλον της Εριδος έχει αναχθεί ο παγκοσμίως γνωστός όρμος με την απόκρημνη αμμουδερή λευκή παραλία και τα γαλαζοπράσινα νερά όπου βρίσκεται το φημισμένο Ναυάγιο της Ζακύνθου. Πολλοί διεκδικούν την έκταση που βρίσκεται το Ναυάγιο, όπως μια εταιρεία συμφερόντων του εμίρη του Κατάρ, ένας ιδιώτης και φυσικά η Εκκλησία, η οποία τώρα προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Την 1η Οκτωβρίου 1980 το εμπορικό πλοίο «Παναγιώτης» (ναυπηγήθηκε το 1937 στη Σκωτία), το οποίο φέρεται ως λαθρεμπορικό (λαθραία τσιγάρα), ναυάγησε στην ακτή Αϊ-Γιώργης στο βορειοδυτικό τμήμα της Ζακύνθου.

Προηγουμένως το πλοίο περιφερόταν μεταξύ Κεφαλονιάς και Ζακύνθου, σχεδόν ακυβέρνητο, καθώς είχε υποστεί μηχανική βλάβη, ενώ την ίδια στιγμή επικρατούσαν κακές καιρικές συνθήκες στην περιοχή, με αποτέλεσμα να ναυαγήσει. Η θάλασσα το ξέβρασε στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα το καλά διατηρούμενο κουφάρι του.

Το σμιλεμένο από τον χρόνο και την αλμύρα της θάλασσας κουφάρι του «Παναγιώτης» εξελίχθηκε σε αξιοθέατο και προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες κάθε χρόνο. Η παραλία μπορεί να προσεγγιστεί μόνο μέσω θαλάσσης, με καραβάκια ή ιδιωτικά σκάφη. Πάνω από το Ναυάγιο βρίσκεται το χωριό Βολίμες και σε απόσταση 2,5 χλμ. συναντάς τη Μονή του Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών, η οποία ιδρύθηκε περί το 1535. Το έντονο ενδιαφέρον για το Ναυάγιο ξεκίνησε τον Μάιο του 2014, όταν συνεργάτης του εμίρη του Κατάρ Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι αγόρασε έκταση 15.000 στρεμμάτων έναντι ποσού 9 εκατ. ευρώ στην εν λόγω περιοχή. Προηγουμένως είχε εμφανιστεί στο προσκήνιο Ελληνας ιδιώτης που, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, ήταν ο ιδιοκτήτης της έκτασης που πουλήθηκε στον εμίρη του Κατάρ.

Η δίκη

Η υπόθεση οδηγήθηκε στα Πολιτικά Δικαστήρια, τα οποία έκριναν το 2017 ότι η πωληθείσα έκταση δεν ήταν στην κυριότητα του πωλητή (απλά ήταν διαχειριστής) και απαγορεύτηκε η οποιαδήποτε μεταβολή επί της πωληθείσας έκτασης. Ακόμη, επί της αγωγής της Μονής του Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών για το ίδιο θέμα το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει απόφαση, διατάσσοντας σχετική πραγματογνωμοσύνη.

Το 2018 με δικαστική απόφαση κέρδισε η εταιρεία συμφερόντων του εμίρη του Κατάρ. Συγκεκριμένα, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ζακύνθου απέρριψε το αίτημα της Εκκλησίας και των τοπικών Αρχών να ακυρωθεί το συμβόλαιο βάσει του οποίου οι Καταριανοί είχαν αγοράσει την έκταση των 15.000 στρεμμάτων. Την εγκυρότητα του συμβολαίου αμφισβητούσαν με αγωγή η τοπική Μητρόπολη και η Μονή Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών, ενώ με την αγωγή είχαν συνταχθεί ο Δήμος Ζακύνθου, η Περιφερειακή Ενότητα Ζακύνθου, το Δημόσιο (αποβλήθηκε τελικά) και 22 ιδιώτες. Οι τελευταίοι υποστήριζαν ότι μέσα στην έκταση των 15.000 στρεμμάτων που πωλήθηκε είχαν κι εκείνοι ιδιοκτησίες.

Εκτοτε υπήρξαν πολιτικές κινήσεις όπως και επαφές για τη διάσημη παραλία του Ναυαγίου, προκειμένου να βρεθεί λύση στο αδιέξοδο, χωρίς ωστόσο να επιφέρουν κάποιο αποτέλεσμα. Ακόμη, είχε ξεκινήσει η σύσταση Ανώνυμης Εταιρείας (Ναυάγιο Ζακύνθου Α.Ε.) για την αξιοποίηση της επίμαχης περιοχής, η οποία τελικά ναυάγησε, ενώ ακολούθησε η συγκρότηση ειδικής επιτροπής, η οποία στη συνέχεια αδρανοποιήθηκε. Μετά το επενδυτικό ενδιαφέρον που έδειξε για την περιοχή του Ναυαγίου εταιρεία συμφερόντων του εμίρη του Κατάρ και μετά τη διεκδίκηση της έκτασης από ιδιώτη (είναι σε δικαστική εκκρεμότητα το θέμα), επανήλθε, τώρα, η μονή.

Τι υποστηρίζει η Μονή

Ετσι, η Μονή Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών, μέσω του Μητροπολίτη Δωδώνης (τέως Ζακύνθου) Χρυσοστόμου, ζητάει από το Συμβούλιο της Επικρατείας τον ορθό επανακαθορισμό του αιγιαλού στην επίμαχη θέση Ναυάγιο Ζακύνθου σε έκταση 812 μέτρων, καθώς έχει γίνει λανθασμένη οριοθέτηση, όπως υποστηρίζει. Οπως επισημαίνει η μονή, η διαφιλονικούμενη περιοχή είναι πλησίον των εγκαταστάσεων του Πνευματικού της Κέντρου και του Κατοικητηρίου και νεκροταφείου των μοναχών. Υποστηρίζει ακόμη η μονή ότι από τον 16ο αιώνα έχει την κυριότητα, νομή και κατοχή της επίμαχης ευρύτερης περιοχής του Ναυαγίου η οποία έχει κατοχυρωθεί με διάταγμα της 11ης Απριλίου του 1550. Αργότερα, με το νεότερο διάταγμα από 20.3.1609 παραχωρήθηκε στη μονή και όλη η παραθαλάσσια περιοχή (ακτές και θάλασσα).

Ετσι, κατέχει όλους τους απαιτούμενους νόμιμους τίτλους κυριότητας, όπως ισχυρίζεται. Ουσιαστικά, η μονή ζητάει από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο να ακυρωθεί ως παράνομη η άρνηση (σιωπηρή απόρριψη) της Κτηματικής Υπηρεσίας Ζακύνθου να κάνει δεκτό το αίτημά της για επανακαθορισμό της οριογραμμής αιγιαλού στη θέση Ναυάγιο Ζακύνθου σε έκταση 812 μέτρων. Παράλληλα κατέθεσε σχετική τεχνική έκθεση εταιρείας μελετών για την αναγκαιότητα επανακαθορισμού της οριογραμμής. Οπως επισημαίνει, κατά πλάνη περί τα πράγματα, η οριογραμμή χαράχθηκε εσφαλμένα, λόγω «λανθασμένου ψηφιακού μοντέλου εδάφους» αλλά και λόγω «λανθασμένης γεωαναφοράς της σχετικής αεροφωτογραφίας».

Σε άλλο σημείο υπογραμμίζει ότι ο επανακαθορισμός σε όλο το μήκος είναι απαραίτητος γιατί η οριογραμμή αιγιαλού έχει σφάλμα και τοποθετείται «όχι στη στέψη του πρανούς, αλλά προς την ξηρά σε απόσταση μέχρι και 15 μέτρων από τη στέψη του πρανούς». Η Κτηματική Υπηρεσία Ζακύνθου όφειλε εντός τριμήνου από την υποβολή της αίτησης της μονής να την εξετάσει και να αποφανθεί επί αυτής. Κάτι το οποίο δεν έπραξε, παραβιάζοντας έτσι το νομικό πλαίσιο στα θέματα αυτά, καταλήγει η μονή στην αίτησή της.

ΠΗΓΗ