Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΝΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ

Η Κυπαρισσία καλύπτει το βορειοδυτικό κομμάτι της Μεσσηνίας και είναι το Διοικητικό, Εμπορικό, Αγροτικό και Τουριστικό κέντρο της περιοχής. Βρίσκεται 65χιλμ. από την Καλαμάτα και απλώνεται στην κάτω πλαγιά του όρους "Ψυχρού" μπαίνοντας έως την ακρογιαλιά. Μιά πόλη που τα βήματά της χάνονται στα βάθη της ιστορίας και την χαρακτηρίζει η αρμονική συνύπαρξη του παραδοσιακού και του σύγχρονου. Την έντονη προσωπικότητα και την ξεχωριστή ομορφιά δίνει στην Κυπαρισσία η άνω πόλη με τα καλντερίμια τα παλιά αρχοντικά της και τα στενά δρομάκια της που οδηγούν στο κάστρο το οποίο και χαρακτηρίζει την πόλη από την αρχή της ιστορίας της.
Όμορφα χωριά απλώνονται στα παράλια του Ιονίου, μεταξύ αυτών και το Καλό Νερό ένα παραθαλάσσιο χωριό χτισμένο σε μιά εύφορη πεδιάδα που καταλήγει σε μιά θαυμάσια καθαρή παραλία με πλούσια ψιλόκκοκη άμμο.

Στην Κυπαρισσία και στο Καλό Νερό μιά σωστή τουριστική υποδομή αφήνει πλήρως ικανοποιημένο τον επισκέπτη. Φιλόξενοι κάτοικοι με πείρα στον τουρισμό προσφέρουν καταλύματα, διαμερίσματα και δωμάτια, τα οποία διατηρούν το παραδοσιακό χρώμα της περιοχής αλλά και διαθέτουν όλα τα σύγχρονα μέσα για άνετες διακοπές. Μια σειρά από πανέμορφα ακρογιάλια Αι-Λαγούδι, Τερψιθέα, Μέμι, Καλό Νερό, προσφέρονται για κολύμπι και θαλάσσια σπόρ. Ο Κυπαρισσιακός κόλπος φιλοξενεί στις αμμουδιές του και το σπάνιο είδος χελώνας caretta-caretta που αναπαράγεται στα παράλια του κόλπου. Εκδηλώσεις όλο τον χρόνο και ιδιαίτερα το καλοκαίρι πολιτιστικές και θρησκευτικές, εκθέσεις, συναυλίες, παραδοσιακά γλέντια υπόσχονται ενδιαφέρουσα διαμονή.

Η ιστορία της Κυπαρισσίας είναι πολύ μακρινή, συμβαδίζει με την ιστορία της Ελλάδος και αρχίζει πολύ πριν από το 1500π.Χ. Ο μύθος θέλει τους πρώτους κατοίκους γίγαντες, που τους αποδίδει και το χτίσιμο του κάστρου. Κατά τον Όμηρο η πόλη συμμετείχε στον πόλεμο της Τροίας υπό τις διαταγές του Νέστορα. Με την κάθοδο των Δωριέων καταλαμβάνεται και αυτή όπως όλοι η Πελοπόννησος. Αργότερα, κατά τους Μεσσηνιακούς πολέμους πολεμά στο πλευρό των Μεσσηνίων και μετά την ήττα της από τους Σπαρτιάτες αρκετοί κάτοικοι καταφεύγουν στην Σικελία οπού και ιδρύουν την ονομαστή Μεσσήνη. Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο βρίσκεται στο πλευρό των Αθηναίων. Αμέσως μετά και δεύτερο κύμα Κυπαρισσίων μεταναστών φτάνει στην Σικελία όπου ιδρύουν πόλεις και γνωρίζουν μεγάλη ακμή. Στα χρόνια που ακολουθούν ο Επαμεινώνδας από την Θήβα ελευθερώνει την Κυπαρισσία (371π.Χ), συμπληρώνει την "ομηρική" οχύρωση, η πόλη γίνεται επίνειο της εσωτερικής περιοχής και ακμάζει εμπορικά και οικονομικά. Τους Θηβαίους διαδέχτηκαν οι Μακεδόνες οπότε η Κυπαρισσία συνενώνεται για πρώτη φορά με την υπόλοιπη Ελλάδα. Όσον αφορά στα ιερά της περιοχής, ο Παυσανίας κάνει λόγο για τον "ναό του Δαφνίου Απόλλωνος" και το "'ιερόν της Αθηνάς Κυπαρισσίας". Τον 10ο αιώνα η πόλη ονομάζεται Αρκαδία και με αυτό το όνομα παραμένει έως την επανάσταση του 1821. Η κυριαρχία των Φράγκων (1206-1432) παρακμάζει την πόλη. Μετά από ένα σύντομο διάστημα σε ελληνικά χέρια η Αρκαδία καταλαμβάνεται από τους Τούρκους και διαδοχικά από τους Ενετούς έως το 1821 οπότε και επιστρέφει οριστικά στο ελληνικό κράτος.

Ναός του Επικουρίου Απόλλωνος 

Σε απόσταση 48χιλμ. βόρεια της Κυπαρισσίας, στην περιοχή Βάσσαις, σε μια πλαγιά του όρους Λύκαιον βρίσκεται ο αρχαίος ναός του Επικουρίου Απόλλωνος ο οποίος ανάγεται στα τέλη του 5ου αιώνα π.Χ. Έργο του Ικτίνου του αρχιτέκτονα του Παρθενώνα, θεωρείται το καλύτερο διατηρημένο μνημείο της κλασσικής αρχαιότητας μετά το Θησείο και τον Παρθενώνα. Πρόκειται για ένα αριστούργημα που συνδυάζει με τον αρμονικότερο τρόπο Κορινθιακό, Δωρικό και Ιωνικό ρυθμό. Εκεί βρισκόταν και η Ζωοφόρος, ένα θαύμα γλυπτικής του Αλκαμένους.  Ο ναός έπεσε στην αφάνεια με την επικράτηση του Χριστιανισμού και εσυλήθη από αρχαιοκάπηλους και κατακτητές, ενώ τμήματά του μαζί με την Ιωνική Ζωοφόρο εκλάπησαν από τους Τούρκους και πουλήθηκαν στο εξωτερικό. Αξιόλογα γλυπτά βρέθηκαν στα μουσεία του Λούβρου του Μονάχου και του Λονδίνου. Η UNESCO έχει συμπεριλάβει τον ναό στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς

Το Κάστρο των Γιγάντων

Στην άνω πόλη, σε έναν μικρό και απότομο λόφο είναι χτισμένο το Φρούριο που ήταν η ακρόπολη της αρχαίας Κυπαρισσίας. Πότε και από ποιούς είχε κτισθεί δεν είναι εξακριβωμένο, αλλά από ιστορικές πηγές μπορούμε να διακρίνουμε τρείς περιόδους:
Την Ελληνική εποχή οπότε και χτίστηκε το κάστρο με την οχυρωματική τεχνική της Μυκηναϊκής περιόδου.
Την Βυζαντινή εποχή κατά την οποία ο Ιουστινιανός ανακαινίζει το κάστρο οικοδομώντας ισχυρούς πύργους από τους οποίους σώζεται ο ανατολικός. Την περίοδο της Φραγκοκρατίας κατά την οποία ενισχύεται η οχύρωση και το κάστρο καθίσταται απόρθητο.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας οπότε βελτιώνονται οι εγκαταστάσεις και κατοικείται από τους Τούρκους αξιωματούχους.

Μυκηναϊκός Οικισμός Περιστεριάς
Οκτώ χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Κυπαρισσίας, σε ένα λόφο ονομαζόμενο "Περιστεριά" η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως αρχαίο οικισμό αναγόμενο στην Πρωτομυκηναϊκή περίοδο (17ος-16ος αιώνας π.Χ.). Ανάμεσα στα πολύτιμα ευρήματα ξεχωρίζουν τέσσερις οικίες, θολωτοί χρυσοφόροι τάφοι, λείψανα τείχους, αλλά και χρυσά κοσμήματα, χρυσά ποτήρια, αμέτρητα όστρακα ανακτορικών πιθαμφορέων κ.ά. Όλα φυλάσσονται στο μουσείο της Χώρας Τριφυλίας.