Οι θαλάσιες χελώνες Caretta caretta

Οι παραλίες του Καλονερού στον νότιο Κυπαρισσιακό Κόλπο είναι η δεύτερη σημαντικότερη περιοχή ωοτοκίας για τις θαλάσσιες χελώνες Caretta caretta στην Μεσόγειο. Από το 1982 γίνεται μια σημαντική προσπάθεια από τον Σύλλογο για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας ΑΡΧΕΛΩΝ και τους εθελοντές του για να μειωθεί η καταστροφή των φωλιών τόσο από φυσικούς όσο και από ανθρώπινους κινδύνους. Κάθε φωλιά προστατεύεται κατά της θήρευσης από σκύλους και αλεπούδες Ο μεγαλύτερος φυσικός κίνδυνος είναι η θήρευση φωλιών από αλεπούδες και σκύλους που σκάβουν τις φωλιές για να φάνε τα αβγά. Σε κάθε φωλιά που εντοπίζουμε τοποθετούμε ένα μεταλλικό πλέγμα και καλάμια που προστατεύουν την φωλιά, με αποτέλεσμα η θήρευση να μειώνεται σημαντικά.
Και τα κύματα της θάλασσας όμως μπορούν να καταστρέψουν μια φωλιά θαλάσσιας χελώνας. Αν αυτή γίνει πολύ κοντά στην θάλασσα ή μπροστά σε εξόδους ποταμών, είναι πολύ πιθανό πως θα βραχεί αρκετές φορές στις πενήντα μέρες που μεσολαβούν μέχρι την εκκόλαψη των νεοσσών. Κάθε φορά προστίθεται ή αφαιρείται άμμος πάνω από αυτές τις φωλιές, με αποτέλεσμα να μειώνεται η επιτυχής επώαση. Τα αβγά μιας φωλιάς θαλάσσιας χελώνας που μετακινούνται λόγω φυσικών κινδύνων μεταφέρονται σε μία μόνο τεχνητή φωλιά ώστε να έχουν την καλύτερη δυνατή πιθανότητα επιτυχούς επώασης. Για να σώσουμε μια φωλιά που έγινε πολύ κοντά στην θάλασσα, μεταφέρουμε τα αβγά σε μια τεχνητή φωλιά στο πίσω μέρος της παραλίας, όπου τα αβγά θα μπορέσουν να επωαστούν με ασφάλεια. Κάθε τεχνητή φωλιά γίνεται σε μία μόνο θέση και στην ίδια διάταξη με την αρχική φωλιά ώστε τα αβγά να έχουν την καλύτερη δυνατή επιτυχία και τα χελωνάκια να μπορούν να βγουν ομαδικά βοηθώντας το ένα το άλλο να φτάσουν μέχρι την επιφάνεια της άμμου και από εκεί μέχρι την θάλασσα. Η μεταφορά φωλιών είναι μια μέθοδος που χρησιμοποιείται διεθνώς όταν η θέση της φωλιάς είναι σίγουρα ακατάλληλη λόγω των φυσικών ή μη αναστρέψιμων κινδύνων. Σε σπάνιες περιπτώσεις η απόσταση της μεταφοράς είναι αρκετά μεγάλη· για παράδειγμα, το 2010 όλες οι φωλιές από κάποιες παραλίες στην δυτική ακτή της Φλόριντα των ΗΠΑ μεταφέρθηκαν στην ανατολική ακτή ώστε τα χελωνάκια να μην παγιδευτούν στην πετρελαιοκηλίδα που προκλήθηκε από το ατύχημα του Deep Water Horizon. Στην περίπτωση του Κυπαρισσιακού Κόλπου η μεταφορά γίνεται για λίγα μόλις μέτρα αλλά έχει εξίσου σημαντικά αποτελέσματα για τις λίγες αυτές φωλιές. Τα δύο παραπάνω μέτρα προστασίας των φωλιών είναι απαραίτητα για να αντισταθμιστεί η ζημιά που γίνεται στις φωλιές της θαλάσσιας χελώνας και τα χελωνάκια από ανθρώπινες ενέργειες που είναι πολύ πιο δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Συγκεκριμένα στον νότιο Κυπαρισσιακό Κόλπο, και ιδιαίτερα στο Καλό Νερό, σημαντικό μέρος της παραλίας επηρεάζεται από ανθρώπινες παρεμβάσεις. Πολλές χελώνες δεν μπορούν πια να κάνουν τις φωλιές τους εκεί παρά τις πολλαπλές προσπάθειες, ενώ οι φωλιές που τελικά γίνονται διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο: τα αβγά κινδυνεύουν να καταστραφούν από οχήματα στην παραλία, ενώ τα χελωνάκια ξεκινάνε πρόωρα την έξοδό τους από τα αβγά, με αποτέλεσμα να είναι πιο ευάλωτα στους φυσικούς και τους ανθρώπινους κινδύνους.