Ενδοοικογενειακή βία: Το 15900 ήταν η αρχή

Με την χώρα μας να μετράει ιδη τρεις γυναικοκτονίες στην αρχή της καραντίνας,η κυβέρνηση ξεκίνησε μια καμπάνια για την ενημέρωση και στήριξη θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας μέσο τηλεοπτικών spot και με την ενεργοποίηση της γραμμής στήριξης 15900. Η καμπάνια γνώρισε τεράστια απήχηση.

Τα αποτελέσματα ευτυχώς ήταν άμεσα  αλλά δυστυχώς φάνηκε ότι στην ελληνική κοινωνία η ενδοοικογενειακή βία κυμαίνεται σε αυξημένα επίπεδα για μια πολιτισμένη και σύγχρονη κοινωνία. Αρκεί να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων,τα τηλεφωνήματα που δέχτηκαν τον Μάρτιο ήταν μόλις 375 ,ενώ τον Απρίλιο 1070.Όπως μπορεί να καταλαβει κανείς,τετραπλασιάστηκαν μέσα σε μόλις ένα μήνα,στο δεύτερο μήνα της καραντίνας.Και όχι η ενδοοικογενειακή βία δεν δημιουργήθηκε λόγο της καραντίνας  ή του lockdown, προυπήρχε στην κοινωνία μας,το ενθαρρυντικό είναι πως τώρα βρήκαν το θάρρος τα θύματα να σπάσουν την σιωπή τους και η καμπάνια βρήκε ανταπόκριση και κατάφερε να τα κινητοποιήσει έτσι ώστε να ζητήσουν βοήθεια.

Απο τα στοιχεία που παραχώρησε η Γενική Γραμματέας Οικογενειακής Πολιτικής και  Ισότητας  των Φύλων, Μαρία Συρεγγέλα  προέκυψε πως :

Οι 9 στις 10 κλήσεις έγιναν απο άτομα που πρώτη φόρα τηλεφωνούσαν σε γραμμή υποστήριξης,οι 7 στις 10 περιπτώσεις καταγγέλθηκαν απο τα ίδια τα θύματα,ενω 3 στις 10 απο τρίτα άτομα (φιλους,συγγενεις κλπ)βλέπουμε δηλαδή πως τόσο τα ίδια τα θύματα όσο και τριτα ευαισθητοποιήθηκαν και αποφάσισαν να μιλήσουν και να καταγγείλουν τόσο προσωπικά τους βιώματα όσο και  περιπτώσεις που γνώριζαν.

Το χειρότερο σημείο όσο αναφορά τα στοιχεία που δόθηκαν είναι πως το 10% αφορούσε παιδιά,για την ακρίβεια 77 παιδιά.Ο αριθμός αυτός δεν είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικός,αρκεί να σκεφτεί κανείς,πόσα παιδιά γίνονται θεατές επεισοδίων ενδοοικογενειακής βίας.Τα παιδιά είτε δέχονται βία είτε γίνονται σιωπηλοί μάρτυρες ενδοοικογενειακής βίας,θεωρούνται θύματα και στις δύο περιπτώσεις.Και αυτό συμβαίνει διότι για την ευάλωτη παιδική ψυχολογία τους οι σκηνές βίας σίγουρα έχουν οδυνηρές συνέπειες και την στιγμή που της βιώνουν αλλα πιθανόν και στην μετέπειτα ζωή τους.

Ενα παιδί που μπροστά του διαδραματίζονται βίαιες καταστάσεις,μπορεί να γίνει νευρικό,να παρουσιάσει συμπτώματα άγχους ακόμα και συναισθηματική αστάθεια.Προσπαθώντας να προστατευτεί μπορεί να  απομονωθεί και κλειστεί στον εαυτό του ή αντίθετα να  προσκολλάται σε τρίτα άτομα για να νιώσει ασφάλεια.

Τέλος ενας γονέας που προσπαθεί να επιβληθεί μεσω της βίας,διαμορφώνει σε ένα λανθασμένο μυμητικό πρότυπο συμπεριφοράς,περνώντας στο παιδί το λανθασμένο μήνυμα ότι η βία και οι φωνές ειναι μέσο επίλυσης των διαφωνιών.Σαφώς ο εγκλεισμός και η αποχή απο σχολικές δραστηριοτητες, έδρασε αρνητικά για τα παιδιά που βιώναν τέτοιες καταστασεις,καθώς η μη συναναστροφή των παιδιών με τρίτους,εκπαιδευτικούς κλπ δεν βοηθούσε στο να γίνουν άμεσα αντιληπτά κάποιο σημάδια βίας.

Το φαινομενο της ενδοοικογενειακής βίας δεν απασχόλησε όπως είναι άλλωστε γνωστό μόνο την χώρας μας, έτσι κάθε χώρα έκανε την δική της καμπάνια επί του θέματος.    Παγκοσμίως γνωστή έχει γίνει η καμπάνια “singal for help” της εταιρείας “Canadian’s Women’s Foundation “ στο  spot της οποίας εμφανίζεται μια γυναίκα να συνομιλεί με βίντεοκληση σε φίλη της ,όταν της κάνει συγκεκριμένο σήμα με το χέρι της ενώ ο άντρας της βρίσκετε στο χώρο ώστε να καταλάβει ότι κινδυνεύει.Σκοπός της καμπάνιας ειναι τα θύματα να μπορούν να ζητήσουν με μια συγκεκριμένη παγκοσμίως κίνηση βοήθεια σε περιπτώσεις βίας χωρίς να γίνουν αντιληπτά ούτε να αφήσουν διαδικτυακά ή άλλα ίχνη.

Η αρχή εγινε λοιπόν,μέσα απο μια πανδημία και ένα lockdown είχαμε σημαντικά αποτελέσματα σε ένα μείζωνος σημασίας κοινωνικό φαινόμενο. Συνεχίζουμε μεχρι σε κανένα σπίτι να μην υπάρχει κακοποιημένη γυναίκα η παιδί,μέχρι να μην ξαναχάσει καμία γυναίκα την ζωή της,μέχρι να μην χρειάζονται τα σήματα στις βιντεοκλήσεις,μέχρι όλοι να αισθάνονται ασφαλής μέσα στο σπίτι τους. Συνεχίζουμε μέχρι να δοθεί τέλος στην ενδοοικογενειακή βία.