Το πανάρχαιο γιοφύρι της Μαυροζούμαινας

« Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια

Που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω που να τ’ ακουμπήσω

Έπεφτε στο όνειρο καθώς έβγαινα από το όνειρο

Έτσι ενώθηκε η ζωή μας και θα είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει»

Γεώργιος Σεφέρης , Μυθιστόρημα

Κοντά στο χωριό Νεοχώρι ή  Νεοχώριον του  “τέως δήμου Ιθώμης” είναι το πανάρχαιο γιοφύρι της Μαυροζούμαινας το οποίο έχει εμφανή αρχαία θεμελίωση και από τη μέση και πάνω ρωμαϊκή και βυζαντινή προσθήκη ενώ από πολλά χρόνια μέχρι και σήμερα πάνω του περνά  ο δημόσιος αμαξιτός δρόμος !

Λένε πως κατασκευάστηκε στα χρόνια του Ομήρου, γι’ αυτό οι ντόπιοι το λένε “ομηρικό”, όμως οι μελετητές γράφουν πως φτιάχτηκε με την επανίδρυση της αρχαίας Μεσσήνης γύρω στα 369 πΧ  ή λίγο μετά το 336 πΧ όταν ο Φίλιππος ο Β έλαβε μέτρα για να αυξήσει το έδαφος της Μεσσήνης και ότι ο αρχαίος δρόμος που οδηγούσε από την αρχαία Μεσσήνη προς τη Μεγαλόπολη απο αυτό το γιοφύρι περνούσε. Γράφουν ακόμα ότι σήμερα το μόνο “αχνάρι” του αρχαίου δρόμου που …”σώζεται είναι το γιοφύρι ενός παραποτάμου του Παμίσου στην Πεδιάδα της Μαυροζούμαινας”.

Διακρίνεται η αρχαία θεμελίωση και από τη μέση και πάνω η βυζαντινή προσθήκη.

η μία πλευρά με εμφανή την αρχαία θεμελίωση

η άλλη πλευρά αυτού του μνημείου

και …..ο δημόσιος αμαξιτός δρόμος στεριωμένος επάνω του !!

Το μνημείο όπως είναι σήμερα με  πάνω του τον αμαξιτό δρόμο να περνούν αυτοκίνητα και μηχανήματα και νταλίκες και κείνο σε πείσμα όλων ν’ αντέχει ακόμα !  Λένε πως είναι το αρχαιότερο …εν λειτουργία  ανθρώπινο έργο  σ’ ολάκερο το πλανήτη !! Άλλωστε ο… σεβασμός   στο μνημείο είναι ….απόλυτος !!  αφού, όπως φαίνεται καθαρά, δεν μπήκαν στα εμφανή μέρη του μνημείου ακόμα εργολάβοι για να στηρίξουν καλύτερα το δρόμο πάνω του  ούτε ρίξανε μπετό να το επισκευάσουν !!!

ή 

για να παραφράσω ους στίχους του Σεφέρη 

” Ξυπνήσαμε με το τούτο το πανάρχαιο μνημείο  στα χέρια μας  

και δεν ξέρουμε ακόμα χρόνια τώρα τι να το κάνουμε  

και που να τ’ ακουμπήσουμε

 γι’ αυτό και τ’ αφήσαμε στα χέρια γραικύλων 

να μένει να φθείρεται μήπως καταστραφεί  και μας απολυτρώσει”

( Η φωτογραφία φέρει ημερομηνία 14.5.2008, και είναι του  El Dura ( Ντουραμακος)

του Δημητρίου Ν. Ζέρβα