Νέο δάνειο που θα συνοδεύεται από νέο Μνημόνιο μέχρι το 2016 επιδιώκουν οι Γερμανοί

Για ένα τρίτο δάνειο προς την Ελλάδα, το οποίο θα καλύψει όλο το πακέτο των αναγκών μέχρι το 2016 και θα συνοδεύεται με νέους όρους (μνημόνιο) πιέζει η πλευρά των Ευρωπαίων την Ελλάδα. Η κυβέρνηση, από την πλευρά της επιχειρεί να αποφύγει κάτι τέτοιο, έτσι ώστε να μην αναγκαστεί να επωμιστεί το πολιτικό κόστος μιας νέας σύμβασης η οποία επί της ουσίας θα παρατείνει την επιτήρηση και επιδιώκει να καταλήξει σε επιμέρους συμφωνίες με την τρόικα για τα κενά, έτσι ώστε να “καθαρίσει” ο δρόμος για την ελάφρυνση του χρέους, η οποία με τη σειρά της θα διευκολύνει την έκδοση ομολόγων το δεύτερο εξάμηνο του 2014. Η στάση αυτή των Ευρωπαίων έγινε σαφής με την αμφισβήτηση του προσχεδίου προϋπολογισμού του 2014 που παρουσίασε η κυβέρνηση (το λεγόμενο δημοσιονομικό κενό), αλλά και με τα μηνύματα που έρχονται από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες ότι η έξοδος στις αγορές την οποία επιδιώκει η κυβέρνηση Σαμαρά δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.
Αλλά και στην απορριπτική διάθεση με την οποία υποδέχθηκαν οι Ευρωπαίοι τις προτάσεις του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών για μετακύλιση των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ και την ανανέωση των ομολόγων “Αλογοσκούφη” με τα οποία ενισχύθηκαν οι ελληνικές τράπεζες και πρέπει να αποπληρωθούν μέσα στο 2015. Από την πλευρά των Ευρωπαίων, το επιχείρημα είναι ότι τέτοιες λύσεις δεν είναι ουσιαστικές, ενώ με μια νέα συμφωνία για ένα νέο δάνειο οι όροι θα είναι ξεκάθαροι και για τις δύο πλευρές, ενώ η Ελλάδα θα δεσμεύεται με αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις για την εκταμίευση των χρημάτων. Γιαυτό και στενεύουν περιορίζουν τις επιλογές που έχει στη διάθεσή της η ελληνική κυβέρνηση. Οι ίδιες πηγές έλεγαν ότι η ελληνική πλευρά θα συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις σε τεχνικό επίπεδο με την τρόικα, αλλά η ουσιαστική διαπραγμάτευση θα είναι πολιτική και θα γίνει σε κορυφαίο επίπεδο. Καθοριστική θα είναι η στάση του Βερολίνου, από όπου τα μηνύματα είναι προς το παρόν αντιφατικά, γεγονός που πηγές του υπουργείου Οικονομικών αποδίδουν στις διαπραγματεύσεις για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας και την κατάρτιση του κυβερνητικού πλαισίου μεταξύ χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών.