Financial Times: Σοκ και καταστροφή από τη λιτότητα

”Λάθος η εμμονή στη λιτότητα” είναι ο τίτλος κύριου άρθρου στους Financial Times που ρίχνει ευθύνες τόσο στο ΔΝΤ όσο και στον ΟΟΣΑ.
Λάθος συνταγή η εμμονή στη λιτότητα
Ο Paul Samuelson, ένας από τους πρώτους νικητές του βραβείου Νόμπελ στην Οικονομία, δεν πίστευε και πολύ στις προγνωστικές ικανότητες του χρηματιστηρίου. Κάπου στην δεκαετία του 1960, ο οικονομολόγος δήλωσε χαριτολογώντας ότι «οι δείκτες της Wall Street κατάφεραν να προβλέψουν εννέα από τις τελευταίες πέντε υφέσεις».Όμως, όσον αφορά την δυνατότητα πρόβλεψης μιας διολίσθησης, το επάγγελμα που βοήθησε ο κ. Samuelson να ιδρυθεί, δεν τα πηγαίνει καλύτερα από τους χρηματιστηριακούς επενδυτές: Όχι μόνο η πλειοψηφία των οικονομολόγων δεν κατάφερε να προβλέψει την μεγάλη κρίση του 2008 αλλά και, αφού χτύπησε, οι περισσότεροι οικονομολόγοι συνέχιζαν να προβλέπουν πολύ μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης από εκείνους που συνέβαιναν.

Αυτά τα λάθη οδήγησαν το επάγγελμα σε κάποια ενδοσκόπηση. Πρόσφατα ο ΟΟΣΑ εξέδωσε μια «μεταθανάτια» ανασκόπηση στο ιστορικό των προβλέψεων για την κρίση. Η έκθεση έδειξε ότι μεταξύ 2007 και 2012 το κλαμπ των εύπορων κρατών ήταν υπερβολικά αισιόδοξο, ειδικά όσον αφορά τις χώρες της ευρω-περιφέρειας. Το mea culpa αυτό, δεν είναι το πρώτο του είδους. Πριν ένα χρόνο και το ΔΝΤ κοίταξε αναδρομικά τις προβλέψεις του και κατέληξε σε ανάλογη παραδοχή της ενοχής του.Μολονότι και ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ αποδέχονται τώρα ότι έκαναν λάθη στις προβλέψεις, οι δύο οργανισμοί δεν συμφωνούν στο γιατί έγιναν αυτά τα λάθη. Σε μια κίνηση που με την πρώτη ματιά υποδεικνύει βαθιά μεταμέλεια, το ΔΝΤ ισχυρίστηκε ότι η απογοητευτική ανάκαμψη στον πλούσιο κόσμο ήταν κατά κύριο λόγο το αποτέλεσμα της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Αντιθέτως ο ΟΟΣΑ πιστεύει ότι -εξαιρουμένης ίσως της ευρωζώνης στα πρώτα στάδια της κρίσης χρεών- η λιτότητα δεν ήταν ο βασικός λόγος που οι χώρες δεν αναπτύχθηκαν τόσο γρήγορα όσο αναμενόταν. Αντ’ αυτού η απόκλιση ανάμεσα στις προβλέψεις των αναλυτών και σε όσα πραγματικά συνέβησαν οφείλεται σε άλλους παράγοντες, μεταξύ των οποίων η ευαισθησία του τραπεζικού τομέα, η ανελαστικότητα στις αγορές εργασίας και προϊόντων και η έκθεση στα χρηματοοικονομικά και εμπορικά σοκ από άλλες οικονομίες. Στην ευρωζώνη, ο ΟΟΣΑ επίσης εσφαλμένα θεώρησε ότι η κρίση σταδιακά θα εκτονωθεί, μειώνοντας τις αποκλίσεις στα επιτόκια των ομολόγων.