Καρέττα καρέττα: Τα χελωνάκια και οι… φίλοι τους

Ήταν το καλοκαίρι του 1977, όταν η οικογένεια Μαργαριταρούλη κατά την διάρκεια των διακοπών της στη Ζάκυνθο παρατήρησε για πρώτη φορά πως στην άμμο υπήρχαν περίεργα ίχνη. Μόλις είχε ανακαλυφθεί εντελώς τυχαία ότι τα παράλια του νησιού αποτελούν αγαπημένο «πέρασμα» της θαλάσσιας χελώνας, που επιλέγει συγκεκριμένες ακτές της Μεσογείου για την ωοτοκία των νεοσσών της. Μέσα στα επόμενα χρόνια, η έρευνα και ο σεβασμός προς τον απειλούμενο πληθυσμό της καρέττα καρέττα εντατικοποιήθηκαν, νέες παραλίες με τα «περίεργα γιγαντιαία χνάρια» εντοπίστηκαν στην Κυπαρισσία και στην Κρήτη και το 1983 ιδρύθηκε ο σύλλογος Αρχέλων.
Τριάντα χρόνια αργότερα, ο Αρχέλων συνεχίζει το έργο του. Την περασμένη εβδομάδα, η πρώτη φωλιά θαλάσσιας χελώνας για φέτος εντοπίστηκε στο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο της Ζακύνθου, γεγονός που θωρείται σπουδαίο κάθε χρόνο, επειδή δείχνει την «φιλοπατρία» των χελώνων προς τις περιοχές όπου γεννήθηκαν και οι ίδιες. Εμείς, όμως, πόση αγάπη δείχνουμε στην καρέττα καρέττα;
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της θαλάσσιας χελώνας, το in2life μιλά με τον διευθυντή του συλλόγου «Αρχέλων» και «κολυμπά» στα βαθιά νερά της προστασίας ενός αξιαγάπητου είδους. Προστασία… ετών 30 Πώς γεννήθηκε και πώς εξελίσσεται το «κίνημα» της προστασίας της θαλάσσιας χελώνας στην χώρα μας; Ο διευθυντής του συλλόγου «Αρχέλων», κ. Θεόδωρος Μπένος-Πάλμερ μας εξηγεί: «Το ωραίο με όλη αυτή την ιστορία είναι ακριβώς το ότι ξεκίνησε τυχαία, με μια οικογένεια που πηγαίνει διακοπές, στήνει μια σκηνή στην παραλία Δάφνη της Ζακύνθου και το πρωί παρατηρεί ίχνη που είναι δύσκολο κανείς να αντιληφθεί ποιο πλάσμα τα άφησε. Ο κ. Μαργαριταρούλης τότε, αφού διαπίστωσε πως δεν υπάρχει καμία επιστημονική αναφορά στην Ελλάδα, δημιούργησε ένα ερασιτεχνικό ντοκιμαντέρ για την θαλάσσια χελώνα και το πρόβαλε στο εξωτερικό. Αργότερα, έκανε σχετική διάλεξη στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, κατά την διάρκεια της οποίας οι φοιτητές του ενθουσιάστηκαν και πρότειναν την δημιουργία ενός συλλόγου για την προστασία αυτού του «περίεργου πλάσματος», της θαλάσσιας χελώνας. »Κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένας σύλλογος που μετέπειτα μετονομάστηκε Αρχέλων, από το όνομα του απολιθώματος της πρώτης δεινοσαυρικής χελώνας που έχει εντοπιστεί στην Αμερική. Σιγά-σιγά, μεγάλωσε το κίνημα της προστασίας των παραλιών ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας, και ο σύλλογος έγινε γνωστός στην διεθνή κοινότητα. Αυτό μας απέφερε το όφελος εκατοντάδων ξένων εθελοντών που έχουν δημιουργήσει μια ωραία παράδοση – περίπου 450 εθελοντές εργάζονται με τον σύλλογο κάθε καλοκαίρι, εκ των οποίων το 78% είναι ξένοι, από κάθε γωνιά της Γης, ακόμη και από την Βραζιλία ή τη Νέα Ζηλανδία».